Multimodality and Digital Subjectivity at the Convergence

Abstract Multimodality, the idea of communication in multiple modes, can be applied to examine human subjectivity in the digital realm, or what we can call “digital subjectivity.” This article provides a literature review of these two topics to explore the relationship between them. The goal of this review is to understand how multimodality can influence the formation of human subjectivity in the context of digital communication technologies. Specifically, the article aims to answer three questions: 1) How can multimodality play a role in the construction of digital subjectivity in digital environments?  2) What are overlapping areas of concepts and studies on multimodality and digital subjectivity?  and 3) What might be gaps of studies found in this literature review?  The answers to these questions can fruitfully lead to further research in these areas and other related fields. Keywords: Multimodality, Digital subjectivity, Digital communication   บทคัดย่อ การสื่อสารเชิงพหุวิธี หรือแนวคิดด้านการสื่อสารที่ผสมผสานรูปแบบการสื่อสารหลายรูปแบบ สามารถนำมาประยุกต์ใช้ในการศึกษาอัตวิสัยของมนุษย์ที่อยู่ในขอบเขตดิจิทัล หรือที่เราสามารถเรียกว่า “อัตวิสัยดิจิทัล” บทความนี้เป็นการทบทวนวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับแนวคิดทั้งสองเพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสองแนวคิดนี้ เป้าหมายของการทบทวนวรรณกรรมคือเพื่อทำความเข้าใจว่าการสื่อสารเชิงพหุวิธีจะมีอิทธิพลต่อการสร้างอัตวิสัยของมนุษย์ในบริบทของเทคโนโลยีการสื่อสารดิจิทัลได้อย่างไร โดยมุ่งตอบคำถามในสามประเด็น คือ 1) การสื่อสารเชิงพหุวิธีมีบทบาทในการสร้างสร้างอัตวิสัยดิจิทัลในสิ่งแวดล้อมดิจิทัลอย่างไร  2) แนวคิดของการสื่อสารเชิงพหุวิธีและอัตวิสัยดิจิทัลรวมถึงงานวิจัยที่เกี่ยวข้องมีจุดร่วมกันอย่างไรบ้าง  และ 3) จากการทบทวนวรรณกรรมพบช่องว่างในการวิจัยใดบ้างหรือไม่  คำตอบที่ได้จากคำถามเหล่านี้สามารถนำไปสู่การวิจัยเพิ่มเติมในด้านการสื่อสารเชิงพหุวิธีและอัตวิสัยดิจิทัลและด้านอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องต่อไป คำสำคัญ: การสื่อสารเชิงพหุวิธี  อัตวิสัยดิจิทัล  การสื่อสารดิจิทั

Digital Rhetoric of Cosmopolitanism: A Case Study of Thai Students at Michigan Technological University

This dissertation lies at the intersection of social sciences and humanities. It aims to examine digital rhetoric of cosmopolitanism of people from a marginalized culture as situated in the context of a transnational experience. I view that this rhetoric encompasses digital practices of cosmopolitanism or cosmopolitan repertoire, a set of skills or strategies used in communication via social media in everyday life. I also argue that this rhetoric is connected to other elements in its broader social and cultural networks. To illustrate these ideas, a case study of Thai students at Michigan Technological University in the United States is conducted to investigate their digital practices as they engage with the Other on social media. The final goal of the study is to identify the strategies of digital practices that might be used to negotiate or resist power embedded in the digital environment. To reach this goal, this study proposes using the interdisciplinary approach as the methodology. The methodological framework of this project is designed by consolidating various perspectives from new cosmopolitanism and digital rhetoric with a postmodernist lens as a background. The highlight of this framework is an application of the cosmopolitan ontological framework and the ecological perspective to study digital practices on social media in the context of participants. Within this framework, several qualitative methods are employed for data collection and analysis, namely interviews, participant observations, online observations, and rhetorical analysis. Overall, digital technologies like social media play an important role in establishing and maintaining relationships with people from other cultures. In this context, participants perform their cosmopolitanism in various types of cosmopolitan relationships by relying on a number of digital practices. These practices can be synthesized to form a cosmopolitan repertoire comprising digital literacy skills, multimodal communication skills, language skills, critical thinking skills, rhetoric, and ethics. The rhetorical analysis reveals that participants’ digital practices of cosmopolitanism are influenced by power embedded in some perceived factors in their ecological boundaries. Participants also rest on cosmopolitan repertoire in their negotiation of power. In its contributions, apart from some theoretical and pedagogical implications, this project also helps to shape the idea of digital rhetoric of cosmopolitanism by proposing a definition and a model to explain its ontological dimension. These contributions can lead to more understanding of digital rhetoric of cosmopolitanism and call for further study in this scholarship in the future